8 november

Op het eerste gezicht straalde Tim’s omgeving rust, reinheid en  regelmaat uit. De straat ligt in een keurige buurt. En daar staat een keurig huis met een degelijke SGP voortuin. Tim is een keurige man. Hij heeft een keurige vrouw. En een keurige vriendin. Nee hoor, gekkigheid. Het is daar binnen een totale chaos. De was wordt gedaan tussen de komkommers op het aanrecht. Alle verschillende kruiden zitten gemixt in dezelfde grote weckpot. En in de woonkamer, tussen de schilderijen van Tim, hangen foto’s van vorige bewoners, sleutelbossen, een plastictas met ongeopende post, knoflookstrengen en een riem. Kortom, gezelligheid kent geen tijd. Zaterdag is ‘opruimdag’ bij de familie sloddervos en Tim schuift met zijn linkervoet even snel een paar lege blikjes, een stuk piepschuim, een vol pakje sultana’s en een bananenschil onder de bank. “Godverdomme Tim, dat kan toch niet zomaar”, moppert zijn vrouw terwijl ze bukt, “Hier, zie je, er zit gewoon nog een stukje banaan in. Hmm, lekker.” Tim glimlacht en dankt de hemel dat hij zo’n geluk heeft. “Wat ben jij toch een heerlijke vrouw”, zegt hij voordat hij banaan proeft tijdens een intense tongzoen. Hun dochter doet alsof ze moet overgeven en sprint naar haar kamertje (“Huiswerk!¨). Naast opruimdag staat er ook een wedstrijd van VVA tegen Tim’s team (Gemini S H1) op de planning. Echter niet op de kalender van Tim. Die gebruikt de kalender van 2023 en dus stond de wedstrijd op de verkeerde dag genoteerd. Gelukkig kwam Martijn hem mooi op tijd ophalen. Tim had zelfs nog tijd om pasta te maken. Alle verschillende soorten pasta liggen los door elkaar in de broodbak (fuseli, macaroni, penne, een paar verdwaalde vorken en een enkel nestje mie). Dus eet Tim een gevarieerde maaltijd. Pasta met random kruiden en grofgehakte blokken komkommer. In de auto hield Martijn een monoloog over de zin van het leven terwijl Tim gezapig uit het raam keek en een stukje rundvlees van gisteren tussen zijn voortanden uit probeerde te peuteren. Een krappe 45 minuten later keken de teamgenoten van Gemini S H1 hoe Tim een skisok en een nette zwarte sok uit trok. Ze wachtten geduldig. Tim keek in zijn Vomar-boodschappentas en vroeg of iemand toevallig een extra broekje bij zich had. Tom: “Ik wel, verder heb je alles?” Tim knikte en Wouter mompelde: “Ik had slechter verwacht.” Wouter speelde tegen de club waar hij zijn lust en zijn leven heeft gevierd. Hij sloeg dan ook tijdens het inslaan met Hugo en Bas de ene na de andere bal over het tussennetje. De ballen (waaronder die van Gemini S) lagen door de hele zaal verspreid. Tom liep zenuwachtig heen en weer omdat hij bang was dat we ballen kwijt zouden raken. Tim stond achteraan, krabde wat aan de jeukende navel en zag dat één van zijn veters los was. De wedstrijd verliep als een echte vijfsetter. Beide teams wisselden elkaar af met mooie punten, persoonlijke fouten en punten die twijfelachtig door de scheidsrechter over de teams werden verdeeld. Foutservices die evengoed het speelbeeld bepaalden als ketsers. Geniale verdedigingen van VVA die met killblocks van Gemini S een evenwichtig 3e divisie niveau weergaven, die maakten dat de teams gelijk opgingen. Beide teams raakten wat rusteloos vanwege het onduidelijke spel, zeker met de wispelturige scheidsrechter erbij voelden Hugo, Martijn en Erik nogal veel stress. Martijn begint dan aan de lopende band te praten. Hoe dan ook, Gemini S trok aan het langste eind met 23-25. Wouter: “Ik had slechter verwacht.” En terwijl Martijn aan een stuk door bleef praten, passte Gemini S veel beter in de tweede set onder leiding van libero Tom. Tom die heel stoer de adviezen van zijn fysio in de wind sloeg en dieper en dieper bukte bij het passen. Dat bleef niet onopgemerkt op de tribune. Gemini S H1 voelde in de chaos steeds meer spanning vanaf de tribune. Met Tim de Beer en Martijn de Beer die elkaar hadden afgewisseld in het veld zei Erik: “Nou, ik zag nog wel twee beren op de tribune. Dat waren geen beren uit Almere. En ik vond ze veel te gretig foto’s maken van Bas. Dus ik riep naar die beren: ‘Af beren!’ hahaha!” En in alle chaos, floreerde Tim alsof het voor hem de normaalste zaak van de wereld is. Hij serveerde Gemini S H1 naar de beslissende voorsprong. Tim stond op het punt MVP te worden. De ontspanning die er in het spel van Gemini S ontstond, maakte een overtuigende winst in de tweede set mogelijk(17-25). Omdat volleybal vaak op en af gaat, zeker bij de lagere niveau’s, werd de derde set een uitdaging. De passing stond onder druk en VVA wisselde de ene na de andere ambtenaar voor ongeschoren student of ambitieuze consultant. Beide teams wisselden elkaar af met domme fouten en slimme nulletjes. Terwijl Erik twee punten aanvoerder was. En vrijwel direct geel kreeg was de stand niet gunstig. VVA kwam op een ruime voorsprong, maar onze gigant Mike sloeg eigenhandig een gat van 3 a 4 punten dicht. We misten onze andere diagonaal (Klaver) omdat hij een geheel door de farmaceutische industrie betaalde 8 daagse All-inclusive vakantie naar Mallorca had. Dus moest Mike wel heel blijven. En dat ging goed. De jagers hebben voordeel op de prooien. Dus de teams die achterstaan, hebben het makkelijker dan de teams die voorstaan. De eindstand van de derde set: 23-25. Wouter: “Ik had..” hij werd in de reden gevallen door Martijn: “Jaja, nou weten we het wel hoor. Slechter verwacht.” Wouter glimlachte en de vierde set brak aan. Foutserve van Gemini S. Foutserve van VVA. Foutserve van Gemini S. Ongelofelijk, maar dat is ook het niveau in de derde divisie. Toen rook onze franse cordon bleu onraad. Hij ging voorop in de strijd. Het was Hugo die de hele wedstrijd al handkusjes naar de tribune aan het blazen was. Hugo sloeg drie ballen over de drie meter en met 21-25 in de vierde set was de wedstrijd gespeeld. En we zaten in de kleedkamer met Hugo, Bas, Tom, Mike, Erik, Bram en Tim. Wouter kwijt. Martijn kwijt. En terwijl we heerlijk aan het genieten waren van de vier nul winst. De flut douche en de vruchtencake van Mike, kwam Wouter binnenlopen en kreeg ook een een stuk vruchtencake. Wouter: “Ik had slechter verwacht.” We beloonden onszelf na de wedstrijd met een gevarieerde maaltijd. Na de vruchtencake kwam er ook nog een gevarieerde borrelhap en kwam Martijn ineens aanlopen. Hij had met een ander heren volleybalteam in de kleedkamer gezeten. Martijn kreeg van Bas een loempia met mayo aangereikt en keek er vertwijfeld naar. Tim (de man of the match) sloeg een arm om Martijn heen en zei tegen de rest: “Kom jongens, ik weet hier om de hoek nog wel een goeie dönertent (Haus of döner).” Zonder iets te zeggen loopt de normaal spraakzame Martijn gedwee met zijn oudere broer Tim mee. Iedereen mag bij Haus of Döner zeggen wat ze wel en niet op hun broodje willen. “Kip of kalf? Alle groente er op?”  Op het moment dat dat ook Martijn moet zeggen wat hij wil is hij onverstaanbaar. De man van Haus of Döner zegt: “Sorry, ik verstond je niet.” Martijn: “Geen komkommer.” “Hoezo niet?” zegt de man “Het is toch bijna alleen maar water en je proeft het nauwelijks…” En Martijn antwoord met holle ogen: “Geen komkommer, ik heb voor vandaag meer dan genoeg komkommers gehad.”